1、噫吁嚱，危乎高哉！蜀道之难，难于上青天！（yī xū xī，wēi hū gāo zāi ！shǔ dào zhī nán ，nán yú shàng qīng tiān ！）

2、蚕丛及鱼凫，开国何茫然！尔来四万八千岁，不与秦塞通人烟。西当太白有鸟道，可以横绝峨眉巅。地崩山摧壮士死，然后天梯石栈相钩连。（cán cóng jí yú fú ，kāi guó hé máng rán ！ěr lái sì wàn bā qiān suì ，bù yǔ qín sài tōng rén yān 。xī dāng tài bái yǒu niǎo dào ，kě yǐ héng jué é méi diān 。dì bēng shān cuī zhuàng shì sǐ ，rán hòu tiān tī shí zhàn xiāng gōu lián 。）

3、上有六龙回日之高标，下有冲波逆折之回川。黄鹤之飞尚不得过，猿猱欲度愁攀援。青泥何盘盘，百步九折萦岩峦。扪参历井仰胁息，以手抚膺坐长叹。（shàng yǒu liù lóng huí rì zhī gāo biāo ，xià yǒu chōng bō nì zhé zhī huí chuān 。huáng hè zhī fēi shàng bù dé guò ，yuán náo yù dù chóu pān yuán 。qīng ní hé pán pán ，bǎi bù jiǔ zhé yíng yán luán 。mén shēn lì jǐng yǎng xié xī ，yǐ shǒu fǔ yīng zuò cháng tàn 。）

4、问君西游何时还？畏途巉岩不可攀。但见悲鸟号古木，雄飞雌从绕林间。又闻子规啼夜月，愁空山。蜀道之难，难于上青天，使人听此凋朱颜。（wèn jūn xī yóu hé shí huán ？wèi tú chán yán bù kě pān 。dàn jiàn bēi niǎo háo gǔ mù ，xióng fēi cí cóng rào lín jiān 。yòu wén zǐ guī tí yè yuè ，chóu kōng shān 。shǔ dào zhī nán ，nán yú shàng qīng tiān ，shǐ rén tīng cǐ diāo zhū yán 。）

5、连峰去天不盈尺，枯松倒挂倚绝壁。飞湍瀑流争喧豗，砯崖转石万壑雷。其险也如此，嗟尔远道之人胡为乎来哉！（lián fēng qù tiān bù yíng chǐ ，kū sōng dào guà yǐ jué bì 。fēi tuān pù liú zhēng xuān huī ，pīng yá zhuǎn shí wàn hè léi 。qí xiǎn yě rú cǐ ，jiē ěr yuǎn dào zhī rén hú wéi hū lái zāi ！）

6、剑阁峥嵘而崔嵬，一夫当关，万夫莫开。所守或匪亲，化为狼与豺。朝避猛虎，夕避长蛇；磨牙吮血，杀人如麻。锦城虽云乐，不如早还家。蜀道之难，难于上青天，侧身西望长咨嗟！（jiàn gé zhēng róng ér cuī wéi ，yī fū dāng guān ，wàn fū mò kāi 。suǒ shǒu huò fēi qīn ，huà wéi láng yǔ chái 。zhāo bì měng hǔ ，xī bì cháng shé ；mó yá shǔn xuě ，shā rén rú má 。jǐn chéng suī yún lè ，bù rú zǎo huán jiā 。shǔ dào zhī nán ，nán yú shàng qīng tiān ，cè shēn xī wàng cháng zī jiē ！）